ମନେ ପଶ୍ସି ଡର୍
ଯେ ଯାହାକେ ଯେନ୍କେ ଡାକ୍ଲା
ହେଇଯାଏସନ୍ ହାଜର୍
ଅଏନ୍ ଅସାର୍ ଭଲ୍ ମଂଦ୍ ଆଡ଼େ
ନାଇଁଥାଏ ଟିକେ ନଜର୍
ଶୁଖା କାଠ୍ ଲେଖେଁ ଉହୁଲୁଥିଲେ
କାହିଁ ନାଇଁପୁହୁଁଚି
ଫେର୍ ବି ଲୁକେ ବଡ଼ା ସଉକେ
ଅଛନ୍ ଇଠାନେ ବଁଚି
କେହି କାହାକେ ନାଇଁ ବୁଝାବାର୍
ଅସଲ୍ ଜୀବନ୍ ସତ୍
ଧୀରେ ଧୀରେ ଇନ ସରିଯାଉଛେ
ସମାଜର୍ ସବୁ ମହତ୍
ଆଗ୍କେ କାଣା ହେବା ଭାବ୍ଲେ
ମନେ ପଶ୍ସି ଡର
କେନ୍ତା କଲେ ସଁଭ୍ଲେଇ ହେବା
ଗାଆଁ ସମାଜ୍ ଘର୍
What's Your Reaction?
