ପବନ୍ ଜୀବନ୍
ଦିହେଁ ଯା'ଆସ୍ କର୍ସି ପବନ୍
ସଭେ ପାର୍ସୁଁ ଜାନି
ତାର୍ ରୂପ୍ ରଂଗ୍ କେନ୍ତା ଆଏ
କେହି ନାଇଁପାରି ଚିହ୍ନି
ନାଇଁଦେଖି ହୁଏ ବଲି କର୍ଲେ
ପବନ୍କେ ଅସ୍ବୀକାର୍
ଶୁନ୍ବାକେ ତ ପଡ଼୍ବା ନିଶ୍ଚେ
ସମ୍କର୍ ଧିକ୍କାର୍
ମାହାପୁରୁ ଭିଲ୍ ପବନ୍ ଜୀବନ୍
ନାଇଁହୁଏ କେଭେଁ ଦେଖି
ହେନ୍ତା ରକ୍ମେ ବନା ନାଇଁହେଇ
ମୁନ୍ଷର୍ ଦୁହି ଆଖି
ନାଇଁରହୁଁ କାହିଁ ମାହାପୁରୁକୁଁ
ଦେଖ୍ବାର୍ ଲାଗି ଟାକି
ଗୁର୍ଦୁଟେ କାମ୍ ସାର୍ବାକେ ହେବା
ପଡ଼ି ରହିଛେ ବାକି
କାମ୍କେ କରୁଁ ପୂଜା ଲେଖେନ୍
ଦେଇକରି ମନ୍ ଧ୍ୟାନ୍
ଦେଖ୍ବାର୍ ଲାଗି ଆମର୍ କବାର୍
ଟାକିଛନ୍ ଭଗବାନ୍
ଇନ୍ତା କଲେଢ଼ଁ ସତ୍କେସତ୍
ବଢ୍ବା ତାଁକର୍ ମାନ୍
ଆଉର୍ କେଭେଁ ଭିଲ୍ ନାଇଁକରୁଁ
ଆମର୍ ଲେଖେଢ଼ଁ ସାନ୍
What's Your Reaction?
