ଗୁଟେ ଭାଷା, କୁଟେ ମନ
ଗୁଟେ ଭାଷା ଲୁକେ କହେଲେ ଭିଲ୍
ଭିନ୍ ଭିନ୍ ଆଏ ମନ୍
ଯେ ଯେନ୍ତା ପାର୍ସି କର୍ସି
କଥନ୍ ଆରୁ ଲିଖନ୍
ସମ୍କୁଁ ସମାନ୍ ଭାବି କହିଦେଲେଁ
ନାଇଁ ବଢିଯାଏ ଶକ୍ତି
ଗୁଟେ ମାହାପୁରୁ ଥାଇକରି ମିଶେ
ଅନେକ୍ ରକମ୍ ଭକ୍ତି
କେନ୍ସି ରଶି କାଇଛେ କେନ ଯେ
ବାଁଧିହେବେ ସବୁ ବ୍ୟକ୍ତି
ବାଧା ବଂଧନ୍ ଛିଡ଼େଇ କାଟି
ସଭେ ଚାହେଁସନ୍ ମୁକ୍ତି
ନିଜର୍ କଥା ଜନାବାର୍ ଲାଗି
ଲୁକେ କହେସନ୍ ଭାଷା
ଏତ୍କି ଥିଁ କାମ୍ ପଟେଇ ଦେସନ୍
ନାଇଁ କରନ୍ ଜହ ଆଶା
ଭାଷା କି ଲୁକ୍କୁଁ ନାଇଁ ଜାନି ବୁଝି
ଯେ ଦେଖାସି ସପନ୍
ଅସଲ୍ ବୁତା କର୍ବାର୍ ବେଲେଁ
କର୍ସି ଆତ୍ମ ଗୋପନ୍
ଜନେ କହୁଥିଲେଁ ଆରୁ ଜନା କେତେ
ମାର୍ସନ୍ ଖାଲି ତାଲି
ଇନ୍ତା ରକ୍ମେ ଭାଷାର୍ ବିକାଶ୍
ଧାରା ନାଇଁପାରେ ଚଲି
ଏତ୍କି ବୁଝ୍ଲେଁ ଏତ୍କେ କରୁଁ
ନିଜର୍ ଭାଷାର୍ କାମ୍
ବଡ଼୍ ବଡ଼୍ କଥା ଜହ କହେଲେ
ହେମା ଚୁଛେଁ ବଦ୍ନାମ୍
ଜନ୍କର୍ ବୁଲେଁ ଏଡ଼େ ବଡ଼୍ ଭାଷା
କେଭେଢ଼ଁ ନାଇଁପାରେ ଚଲି
ଯେ ଯାହା କରୁ କି ନାଇଁ କରୁ
ବୁତା ନାଇଁ ଯାଉ ଭୁଲି
ବୁତା ବଏଲେ ହାତର୍ କାମ୍
ଟୁଁଡ଼୍ ପଡ଼ିଥିବା ତୁନ୍
ଲେଖିକରି ଯଦି ଦେଖେଇ ଦେମା
ଦୁନିଆ ଜାନ୍ବା ବୁଝ୍ବା ମାନ୍ବା
ଇ ଭାଷାର୍ ସବୁ ଗୁନ୍
What's Your Reaction?
